طبيعت

اگرچه واژه طبيعت امروزه در معناهاي مختلفي به کار مي‌رود،اغلب به مفهوم زمين شناسي و حيات وحش اشاره دارد. طبيعت به حوزه کلي انواع متنوع گياهان و حيوانات زنده و گاهي اوقات نيز به فرايندهاي مرتبط با اشياي بي‌جان بازمي‌گردد. دگرگوني‌هاي طبيعي، مانند تغيير در آب وهوا و زمين شناسي و همچنين ماده و انرژي که تمام اين چيزها و پديده‌ها را تشکيل داده‌است. اين اغلب به معناي محيط زيست يا طبيعت وحش، حيوانات وحشي، صخره‌ها، جنگل‌ها، سواحل، و به‌طور کلي چيزهايي که به‌طور قابل ملاحظه‌اي با مداخلات انساني تغيير چنداني نکرده‌اند، يا با وجود اين مداخلات به کار خود ادامه داده‌اند است. اين موضوع نسبتاً قديمي اشياي طبيعي که هنوز امروزه يافت مي‌شود، به تفاوتي بين اشياي طبيعي و مصنوعي با موجودات مصنوعي که ادراک از آن به مفهوم چيزهايي که توسط خودآگاهي يا ذهن انسان وارد وجود شده‌اند، اشاره دارد. براساس اين زمينه ويژه، واژه «طبيعي» بايد از «غيرطبيعي»، «فرا طبيعي» يا «دست ساخته» متمايز گردد. آنچه که انسان، در پديدآوردن آن، دخالت نداشته باشد را طبيعت گويند. طبيعت، محصول ديالکنيک ذهني انسان و جهان ابژه‌ها است. انسان، پيش از زندگي در شهرها، در طبيعت مي‌زيسته‌است. دگرگوني از ويژگي‌هاي طبيعت است. ايراني ها به طبيعت بکر علاقه زيادي دارند، در همين راستا يک روز را به نام روز طبيعت (سيزده به در) نام‌گذاري کرده‌اند و در آن روز به طبيعت گردي مي‌پردازند.

پژوهش و بررسي مفهوم «طبيعت» بخش بسيار بزرگي از دانش بشر را تشکيل مي‌دهد؛ هرچند که بشر خود پاره‌اي از طبيعت است، «فعاليت‌هاي بشري» اغلب به عنوان يک گروه جداگانه از ديگر پديده‌هاي طبيعي مورد بررسي و گفتگو قرار مي‌گيرند.